คำกล่าวนำเว็บบอร์ด
คำแนะนำเกี่ยวกับการใช้เว็บบอร์ด

ปุจฉา ๓๗) เวลาจิตส่งส่ายไปตามอารมณ์ก็รู้ว่ามันส่งส่าย แล้วยึดดึงเอาจิตตัวนั้นให้มาอยู่ในใจ

(คือตัวกลาง) แล้วนิ่งเฉย ดิฉันทำดังนี้อยู่เสมอ แล้วก็จะได้ความสบายมาก อย่างนี้จะถูกไหม วิสัชนา: ถูกแล้ว จิตขี้ขโมยชอบโกงโกหกมาก ปลิ้นปล้อนหลอกลวงอยู่เสมอ ทำผิดแล้วก็ไม่ยอมผิด ถึงจับได้คาหนังคาเขาก็ยังไม่ยักยอมรับผิด จึงจับเอาจิตตัวนั้นลากเข้ามานั่งในสภา เอาใจ (ผู้เป็นกลาง) ไม่มีอคติเอนเอียงไปข้างไหน มานั่งบนบัลลังก์ พิพากษาความชี้ลงไปเด็ดขาดว่าผิดหรือถูก นี่พิพากษาคดีอาญาโทษของจิต และพิจารณาด้วยใจแล้วก็เป็นธรรมที่สุด ไม่มีศาลไหนหรอกที่จะพิจารณาได้อย่างนี้ เมื่อพิพากษาชี้ขาดลงไปแล้ว ก็ไม่มีใครอุทธรณ์ถวายฎีกา และไม่มีใครเป็นผู้รับด้วย ไม่เหมือนศาลทั่วไป ซึ่งเขาสืบสวนทั้งโจทก์และจำเลยนับเป็นสิบๆ คน ด้วยการเขียนบันทึกปากคำให้การ หรือบางคนบางทีคำให้การอาจพลิกตัวหนังสือไปตามเงินก็ได้ เพราะบางคนเห็นเงินเหนือกว่ากฎหมาย ดังเราจะเห็นได้ทั่วไปในเวลานี้ พิพากษาคดีนั้นๆ ด้วยกฎหมาย แก่คนเป็นผู้ทำสำเร็จแล้วแต่ใจคนผู้ถูกลงโทษยังไม่ยอม เมื่อได้โอกาสเวลาใดสามารถกระทำโทษนั้นๆ อีก ไม่เหมือนโทษของจิต เมื่อทำผิดแล้วใจตัดสินอย่างไรยอมรับสารภาพทุกอย่าง อย่างน้อยที่สุดความชั่วนั้นย่อมไม่กระทำอีกต่อไป

โดย ลูกศิษย์วัด 2012-08-23 13:43:17 [IP : 125.24.118.xxx]

ความคิดเห็น

คำเตือนเกี่ยวกับการใช้เว็บบอร์ด

[ ปิดหน้านี้ ]