คำกล่าวนำเว็บบอร์ด
คำแนะนำเกี่ยวกับการใช้เว็บบอร์ด

ปุจฉา ๓๒) คนที่ทำผิดทำไม่ดี คนอื่นก็เห็น โดยมากแล้วก็เห็นว่าผิด ทำไมดิฉันคิดจะแผ่เมตตาให้เขารู้ตัว..

แล้วกลับใจทำดีใหม่เสีย แต่ก็แผ่ไม่ออกสักที มันเพราะเหตุไร วิสัชนา: มันเป็นเพราะความยึดถืออันนั้นมันยังไม่หมด คือ ถือว่าคนๆ นั้นทำความผิดไม่ดียิ่ง คนอื่นก็เห็นว่าเขาผิดด้วย ก็เป็นหลักฐานมั่นเข้าไปอีก ถึงเราจะไม่โกรธเขา แต่ความยึดถือนั้นมันยังฝังแน่นอยู่ภายในใจ มันจึงแผ่เมตตาไม่ออก ถ้าจะให้ออกแล้ว มันต้องทิ้งความยึดถือทั้งหมด มีแต่ความเอ็นดูสงสารเขา คิดว่าเขาทำความผิดเพราะความหลง ไม่รู้เท่าถึงการณ์ คิดว่าเขาเป็นเด็กคนหนึ่งแต่เป็นเด็กขี้ดื้อ หรือถือว่าเป็นบุญกรรมของสัตว์เขาสร้างของเขามาอย่างนั้น เขาจึงต้องเป็นอย่างนั้น เมื่อบุญกรรมเขาทำมาแล้ว เขาจะต้องได้รับผลกรรมนั้นๆ ต่อไป บุญกรรมใครทำอย่างไรแล้วตนเองย่อมได้รับผลกรรม นั้นๆ ใครจะมาเปลี่ยนแปลงให้เป็นอย่างอื่นย่อมไม่ได้เด็ดขาด แล้วเป็นเครื่องเตือนไม่ให้เราทำความชั่วต่อไป หรือบางทีจิตนั้นมันอาจจะสงบเกินไป แล้วคิดจะแผ่เมตตามันก็เลยแผ่ไม่ออกก็เป็นได้ ต้องพิจารณาให้ดี จิตมันจะอยู่ในลักษณะใดลักษณะหนึ่งใน ๒ ลักษณะนี้ก็ได้ ถึงอย่างไรอย่าได้ปรารภคนอื่น ให้ปรารภเราดีกว่า เพราะคนอื่นหมื่นคนแสนคนไม่สามารถจะทำเราให้ดีและชั่วได้ มีแต่เราคนเดียวนั้นแหละทำเอาเอง

โดย ลูกศิษย์วัด 2012-08-23 13:31:37 [IP : 125.24.118.xxx]

ความคิดเห็น

คำเตือนเกี่ยวกับการใช้เว็บบอร์ด

[ ปิดหน้านี้ ]