คำกล่าวนำเว็บบอร์ด
คำแนะนำเกี่ยวกับการใช้เว็บบอร์ด

ปุจฉา ๕๓) ผมหัดภาวนาจนเข้าถึงความสงบได้ ใจสบาย และใจแน่วแน่อยู่ในอารมณ์อันเดียวแล้ว พิจารณา

กาย อาการ ๓๒ สี่ห้านาทีก็พิจารณาหมดแล้ว เพาะเคยเห็น ผม ขน ฯลฯ มาแล้ว เมื่อคิดว่าพิจารณาจบแล้ว เลยถามตัวเองคืออะไร ถามไปเรื่อยๆ เกิดความรู้สึกแปลกขึ้นมา เหมือนกับอยู่ในอีกสภาพหนึ่ง ไม่ได้อยู่ในโลก หลังจากความรู้สึกนั้นหายไปแล้วรู้สึกเหนื่อยเลยเลิกทำความเพียรต่อไป อยากทราบว่าประสบการณ์ที่ได้รับนี้มีประโยชน์อะไรบ้าง วิสัชนา: มันก็ดีละซิ นั่นแหละคุณค่ามหาศาล เมื่อเราพิจารณาจิตเข้าถึงความสงบเบื้องต้นนั้น เรียกว่ามันสร้างพลังของใจให้มีพลังขึ้นจนเข้าถึงสภาพอีกอันหนึ่ง พอเมื่อมันออกมาจากนั้นแล้ว ก็พิจารณามันจึงค่อยชัด ถ้าไม่มีพลังของใจ ความสงบไม่เข้าถึงที่แล้วพิจารณามันก็ไม่ชัด ชัดเบื้องต้นนั้นเคยเห็นตามสัญญาบ้าง และด้วยอำนาจของใจที่มันมีพลังชัดขึ้น แต่ชัดที่สอง ผมคืออะไร ตรงนี้ซิ มันใช้ปัญญาละเอียดเข้าไปอีก ผมคืออะไร ทำไมจึงไม่เรียกว่าผม ในขณะที่เราพิจารณานั้นล่ะ คล้ายๆ กับว่าเป็นอีกคนหนึ่ง ไปอยู่สถานที่อีกแห่งหนึ่ง มันหมายความว่าภูมิของใจไม่ใช่ภูมิธรรมดาเสียแล้ว ภูมิของใจมันสูงกว่าภูมิธรรมดา มันจึงคล้ายๆกับอีกโลกหนึ่ง เราตั้งใจพิจารณาด้วยสมาธิ มิใช่ตั้งใจพิจารณาธรรมดาๆ เมื่อจิตถอนออกมามันจึงเหนื่อย ถ้ามันพิจารณาด้วยตนเองแล้วจะไม่เหนื่อย

โดย ลูกศิษย์วัด 2012-08-23 14:12:44 [IP : 125.24.118.xxx]

ความคิดเห็น

คำเตือนเกี่ยวกับการใช้เว็บบอร์ด

[ ปิดหน้านี้ ]