คำกล่าวนำเว็บบอร์ด
คำแนะนำเกี่ยวกับการใช้เว็บบอร์ด

ปุจฉา ๑๑) เคยภาวนาอานาปานสติ เวลาภาวนาไปลมหายใจมันหายเงียบไปดิฉันคิดว่ามันหลับ แต่

ทำไมมันงุบลง เป็นอย่างนี้บ่อยครั้ง ดิฉันอยากทราบว่านั่นมันเป็นอะไร วิสัชนา: นั่นคือจิตรวมแต่ไม่มีปัญญา ผู้ภาวนาทั้งหลายโดยส่วนมากมักจะเป็นอย่างนี้ คือ เมื่อภาวนา มีแต่จะทำให้จิตรวมอย่างเดียว ก่อนจิตจะรวม มีอาการซึมเซ่อ แล้วน้อมจิตไป ตามความสงบสุขนั้นประเดี๋ยวเดียวก็หายเงียบไป เรียกว่าจิตรวมเข้าภวังค์ (คือเข้าสู่ภพจิตของจิตเดิม แต่ไม่ใช่ภวังค์ทั้งสามที่ท่านพูดไว้) แต่ถ้ามีปัญญาจะไม่เป็นอย่างนั้น คือ ปัญญาค้นคว้าในอานาปานสตินั่นแหละ เช่น พิจารณาลงในกายนี้ให้เห็นละเอียดเข้าๆ จนลมนั้นหายเงียบไปก็รู้ตัวอยู่ว่าลมหายไป จะอยู่ด้วยความว่างนั้น ตอนนี้ปัญญาไม่เกิด แต่อย่าไปอยากให้มันเกิดหรือไม่เกิด ความว่างนั้นจะหายไป จงทำอย่างนั้นให้มากๆ จนกระทั่งทำได้ทุกอิริยาบถ ปัญญาและความรู้มันหากจะเกิดขึ้น ณ ที่ความสงบนั่นเอง ตะเกียงจุดสว่างแล้ว ลมไม่พัดย่อมสว่างจ้าเห็นวัตถุสิ่งของรอบๆ ข้าง ของเหล่านี้ก็มิได้เรียกให้ตะเกียงมาส่อง ตะเกียงก็มิได้เรียกให้วัตถุสิ่งของเหล่านั้นมาตั้งให้ตะเกียงส่อง เมื่อจุดตะเกียงสว่างแล้วมันหากเห็นของมันเอง ที่ว่าปัญญาเกิดจากสมาธินั้น สมาธิยังไม่เกิด หรือเกิดแต่ยังไม่พอที่จะเป็นบทบาทของปัญญา ปัญญาจึงไม่เกิด ผู้ภาวนาทั้งหลายใจร้อนอยากให้เกิด เพราะความอยากเป็นเหตุ ขอให้เอาแต่ปัญญาตื้นๆ นี้เสียก่อน คือเห็นความเกิดขึ้นและดับไป หรือเป็นทุกข์ในขันธ์ห้านี้อยู่เป็นนิจ พิจารณาอย่างนี้ไปจนชำนิชำนาญ หากจะไม่เห็นแจ้งด้วยใจก็เห็นอนุมานไปก่อนนานๆ เข้าหากจะเห็นแจ้งด้วยใจ การเห็นแจ้งด้วยใจมิใช่ของแต่งเอาได้ ของเกิดเองเป็นเองโดยไม่ได้สนใจไว้ก่อน แต่ด้วยการกระทำที่ถูกที่เหมาะแก่เหตุผลนั่นเอง และการเกิดปัญญาเช่นว่านี้ไม่ได้เกิดบ่อยครั้งนัก เหตุนั้น หน้าที่ของเรามีเพียงทำความสงบ อบรมสมาธิให้ชำนาญ ทำปัญญาขั้นสามัญพื้นๆ นี้ให้เกิดก่อน สมาธิและปัญญา ขั้นละเอียดมันหากจะเกิดเอง นั่นจึงเป็นของแท้แน่นอน

โดย ลูกศิษย์วัด 2012-08-16 16:39:50 [IP : 125.24.125.xxx]

ความคิดเห็น

คำเตือนเกี่ยวกับการใช้เว็บบอร์ด

[ ปิดหน้านี้ ]